While My Guitar Gently Weeps, Carlos Santana

H εθνική κατάθλιψη...

 Mε ένα περίπατο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ή με μία επίσκεψη σε κάποιο εμπορικό κέντρο μπορεί πολύ εύκολα να καταλάβει κάποιος την ψυχολογία του ενός και των πολλών. Ο ‘Eλληνας έχει χάσει το γέλιο, την αισιοδοξία, την ελπίδα για το μέλλον. Δεν βλέπεις χαμόγελα και όπου συναντάς κάποια χαμόγελα, είναι πικρά, χαμόγελα με υποσημείωση.

Hμερολόγια μοναρχών, του Kώστα Oυράνη

Διάβασα το προσωπικό ημερολόγιο του Tσάρου που δημοσιεύθηκε τελευταία. Δεν έχω διαβάσει τίποτε καταπληκτικότερο. Ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος υπήρξε απόλυτος μονάρχης εκατό εκατομμυρίων ανθρώπων και ο οποίος σαρώθηκε ύστερ’ από τη μεγαλύτερη επανάσταση της ανθρώπινης ιστορίας, όταν ήταν αιχμάλωτος των μπολσεβίκων στο Aικατερίνσμπουργκ, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει στο ημερολόγιο του άλλο από φράσεις και γεγονότα όπως αυτά:

«Yπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνη μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήση έστω και χωρίς καμιάν ελπίδα νίκης. Μόνο διότι πρέπει!»

O Iωάννης Mεταξάς προς τους εκδότες και τους συντάκτες του ελληνικού τύπου (30 Oκτωβρίου 1940)     

Περί της αξιοποίησης της Δημόσιας περιουσίας...

  Η συνέντευξη των εκπροσώπων της Tρόικας ανέδειξε με τον πιο άγαρμπο τρόπο την προχειρότητα και τους εγκληματικούς χειρισμούς που έγιναν και ακόμη γίνονται στην υπόθεση της ελληνικής οικονομίας τόσο από την «υπεύθυνη» κυβέρνηση όσο και από αυτούς που με υπεροψία και αλαζονικό ύφος υποκρίνονται τους σοφούς. 

Το Κονσέρτο, Μάνος Χατζιδάκις

Ο Ελληνισμός ως έθνος κοσμοσύστημα

Γιώργος Κοντογιώργης

Ομιλία στο Ίδρυμα Μείζονος Πολιτισμού, 19 Οκτωβρίου 2005.

Στις 27 Μαρτίου 1995 η εφημερίδα Ελευθεροτυπία, δημοσίευσε συνέντευξη του Ερικ Χομπσμπάουμ, στην οποία διατύπωνε με σαφήνεια τις απόψεις του για το ζήτημα του έθνους και συγκεκριμένα για την περίπτωση του ελληνικού έθνους.

America, West Side Story

1930s, Λατινική Aμερική

«Eπί πολλά έτη πριν από την παρούσα κρίση οι χώρες της Λατινικής Aμερικής έκαναν μεγάλα δάνεια από την αμερικανική αγορά... O κόσμος στις H.Π.A. ευημερούσε κι έδειχνε προθυμία ν’ αγοράζει λατινοαμερικάνικες ομολογίες σε απεριόριστες σχεδόν ποσότητες, με την υποκίνηση δραστήριων μεσιτών των αμερικάνικων οίκων επενδύσεων. Η Λατινική Aμερική αποκτούσε εύκολα το χρήμα και το ξόδευε επίσης εύκολα, συχνά μάλιστα το σπαταλούσε άσκοπα. Η εισαγωγή  αυτή χρήματος προκαλούσε μια έντονη δραστηριότητα στα δημόσια έργα και μια εξαιρετική, ανώμαλη ζήτηση εργασίας...

         «Όταν ήρθε η κρίση, σταμάτησε απότομα η τεχνητή αυτή τόνωση των εργασιών. Πολλές χώρες βρέθηκαν σε αδυναμία να εξασφαλίσουν πρόσθετα δάνεια. Η κατασκευή δημόσιων έργων έπρεπε να σταματήσει αμέσως ή τουλάχιστον να επιβραδυνθεί όσο ήταν δυνατόν περισσότερο. Πολλές κυβερνήσεις βρέθηκαν μπλεγμένες σε μεγάλα προγράμματα δημοσίων έργων που δεν μπορούσαν τώρα να πραγματοποιήσουν. Οι προϋπολογισμοί τους ήταν κατάφορτοι από βαρύτατους τόκους και χρεωλύσια του δημοσίου χρέους, ενώ τα κρατικά έσοδα, ιδίως τα έσοδα από τελωνειακούς δασμούς, στα οποία υπολόγιζαν πολύ οι χώρες αυτές, άρχισαν να μειώνονται ραγδαία.

         Όσοι είχαν προσληφθεί στις κατασκευές δημοσίων έργων βρίσκονταν τώρα άνεργοι, και την ίδια μοίρα είχαν οι ασχολούμενοι στην παραγωγή εξαγώγιμων ειδών. Αυτό σήμαινε ύφεση, πτώση των αμοιβών, ανεργία.»

Aμερικανός σχολιαστής στους New York Times

30/8/1930  

Somebody to love, Queen & George Michael (live)

Περί ανοιχτών επαγγελμάτων...

Μια κυβέρνηση στην Eλλάδα μπορεί γρήγορα να μειώσει συντάξεις και μισθούς στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Μια κυβέρνηση στην Eλλάδα μπορεί να κατεβάσει τον κατώτερο βασικό μισθό στα 592€ και να περικόψει τις αποδοχές συνταξιούχων των 700€ που οι περισσότεροι δεν υπήρξαν και ποτέ πλούσιοι. Μια κυβέρνηση στην Eλλάδα μπορεί ν’αυξήσει όσο θέλει τη φορολογία και να καταφέρει  να δημιουργήσει πληθωρισμό σε εποχή ύφεσης και μειωμένης κατανάλωσης. Mπορεί πολύ εύκολα ν’ ανεβάσει όλους τους λογαριασμούς ενός νοικοκυριού και να δημιουργήσει έναν άνεργο σε κάθε ελληνική οικογένεια. Μπορεί πολύ εύκολα να κλείσει το δημοτικό σταθμό της γειτονιάς και να δημιουργήσει έτσι επιπλέον υποχρεώσεις στην ελληνική οικογένεια. Μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω αποκαλώντας άλλους κοπρίτες, άλλους αντιπαραγωγικούς, να θεωρεί και να λέει δυνατά ότι «μαζί τα φάγαμε» και να αποκαλεί το σύνολο των πολιτών της χώρας διεφθαρμένους.

Αυτό που δεν μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση είναι να απαλλάξει την επιχειρηματικότητα στην Eλλάδα από παράλογες νομοθετικές δυσκολίες. Είναι φύσει παράλογο να θέλει κάποιος να στήσει μια μικρή επιχείρηση διαθέτοντας ένα κεφάλαιο και την εργασία του και να μην μπορεί γιατί του το απαγορεύει ένας νόμος που υπαγορεύτηκε από τους προηγούμενους στη δουλειά. Είναι παράλογο να θέλει ν’ανοίξει κάποιος την επιχείρησή του συγκεκριμένες ώρες γιατί έτσι νομίζει ότι τον συμφέρει και να του το απαγορεύει νόμιμα ο σύλλογός του και να προσαρμόζει πάντα προς τα πάνω τις τιμές των υπηρεσιών του χάνοντας πελάτες. Ένας παλιός κουρέας σε κάποιο χωριό έξω από την Θεσσαλονίκη μου έλεγε κάποτε ότι τον πιέζει ο σύλλογός του να έχει τις ίδιες τιμές με ένα κομμωτήριο στο κέντρο της πόλης και αναρρωτιόταν πώς θα μπορούσε να επιβιώσει με τόσο υψηλές για το χωριό του τιμές. Και είναι επίσης τραγικά παράλογο η κυβέρνηση να θεωρεί ότι για την κατάργηση όλων των παραπάνω μπορεί να κουβεντιάζει και να δέχεται εκβιασμούς ενώ για τις πρώτες αποφάσεις της δεν ρώτησε κανένα. 

Ακούγοντας τους συνδικαλιστές δικηγόρους, συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς νομίζεις ότι αφενός είναι οι πιο αδικημένοι του κόσμου, αφετέρου δεν έχουν καταλάβει ή δεν τους ενδιαφέρει να καταλάβουν τι συμβαίνει στη χώρα και στον υπόλοιπο κόσμο. Δίνουν την εντύπωση στον δοκιμαζόμενο εργαζόμενο, που δεν γνωρίζει τι θα του ξημερώσει, ότι υπερασπίζουν προνόμια και όχι την επιβίωση του επαγγέλματός τους. Την ίδια στιγμή πολλοί απ’αυτούς δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκμεταλλευτούν την νέα εργασιακή νομοθεσία και τους νέους μισθούς ακόμη και στον ένα ασκούμενο δικηγόρο που μπορεί να έχουν ή στον ένα βοηθό στο φαρμακείο. Μας λένε με λίγα λόγια ότι την επομένη της απελευθέρωσης θα γεμίσει η Eλλάδα δικηγόρους, φαρμακεία, μηχανικούς, συμβολαιογράφους κλπ. Όσο και να ανοίξουν όμως τα επαγγέλματα, αν δεν υπάρχει χρήμα στον κόσμο, κλειστά θα μείνουν. 

Η κυβέρνηση από την άλλη μας δίνει την εντύπωση με την αργοπορία της στα πιο ανώδυνα αλλά απαραίτητα, και θα έλεγα και δίκαια μέτρα, ότι δικαιώνει τις αντιδράσεις. Ότι δεν πιστεύει στα μέτρα αλλά αναγκάζεται λόγω μνημονίου. Για να επιχειρηματολογήσει ισχυρίζεται και η ίδια ότι η απελευθέρωση θα φέρει την πολυθρύλητη ανάπτυξη…! Δεν νομίζω ότι στην σημερινή κατάσταση πείθεται κάποιος με τέτοια σαθρά επιχειρήματα. Η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων θα βοηθήσει αλλά δεν θα κρίνει το μέλλον της ανάπτυξης· αλλά είναι μια δίκαιη πράξη προς τη νέα γενιά καθώς αυξάνει στο μέτρο της σημερινής οικονομικής κατάστασης, και κυρίως της αυριανής, τις ευκαιρίες για εργασία και επιχειρηματικότητα.

Γ.K.

The Girl With The Sun In Her Hair, John Barry

«Aριστοκρατική» διαπλοκή..., 1920s

  Mετά τον α’ παγκόσμιο πόλεμο στην Μ.Βρετανία ο Lloyd George, φοβούμενος ότι θα μπορούσε να απομονωθεί, όταν διαλυθεί ο συνασπισμός των κομμάτων που διατηρούσε την πολιτική του επιρροή, είχε εξαπολύσει μια εκστρατεία συλλογής χρημάτων, για την ενίσχυση του προσωπικού του εκλογικού του μηχανισμού. Πολλές δωρεές στο ειδικό αυτό ταμείο είχαν γίνει από προσωπικούς του θαυμαστές και άλλες από επιχειρηματίες που επιζητούσαν την κυβερνητική εύνοια. Ο πρωθυπουργός αύξησε την αξία των συμβολών αυτών αγοράζοντας μερίδια σε πέντε εφημερίδες, περιλαμβανομένης της Daily Chronicle, την οποία πούλησε αργότερα με αρκετό κέρδος, και προσπάθησε να αγοράσει και τους Times.