Εδώ και δέκα μέρες περίπου ζήσαμε άλλη μια πολιτική κρίση στην Eλλάδα με αρχή και πρόσχημα το κλείσιμο της EPT και κατάληξη μια νέα δικομματική κυβέρνηση.
Όσοι μέχρι πριν από λίγες μέρες απαξίωναν την EPT έγιναν «οι πιο φανατικοί θαυμαστές της». Αυτοί που τώρα είδαν μια ευκαιρία να κηρύξουν «ανένδοτο αγώνα» εναντίον της κυβέρνησης είναι οι ίδιοι που τη χαρακτήριζαν «παραμάγαζο της κυβέρνησης», «μηχανισμό προπαγάνδας», είναι αυτοί που κατήγγειλαν «όργιο κομματικών διορισμών», «σκάνδαλα», «αδιαφάνεια»… Kάθε τόσο ακούγαμε κατηγορίες γιατί προσελήφθη ο ένας ή ο άλλος δημοσιογράφος, γιατί «την πληρώνουμε», γιατί «πληρώνουμε τόσους κηπουρούς», γιατί «ξόδεψε τόσα πολλά στη Eurovision», γιατί πήρε τα δικαιώματα του Champions League δίνοντας τα εκατομμύρια του λαού, γιατί πληρώνει αυτά τα ποσά σε «αμφιβόλου αξίας δημοσιογράφους», γιατί «δεν έχει τηλεθέαση» και το αρχείο των κατηγοριών δεν έχει σταματημό… Tώρα που όλο αυτό το σύστημα, άλλες φορές ευνοημένο, άλλες διεφθαρμένο, άλλες παρωχημένο αποτελεί την εκλογική πελατεία της αντιπολίτευσης είναι άξιο να προστατευτεί από αυτή και απ’ όλους όσους από κεκτημένη ταχύτητα τρέχουν εκεί όπου ακούγεται θόρυβος για να σχηματίσουν την άποψη των άλλων…