24 Δεκ 2016

περί του εκπαιδευτικού συστήματος...

Όταν μια κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή, δεν εξαιρείται το εκπαιδευτικό σύστημά της. Αν και όλοι θα ήθελαν και θα περίμεναν το σχολείο να αποτελεί έναν φάρο, έναν οδηγό για να ξεπεράσουμε τα σημερινά κοινωνικά αδιέξοδα είναι σαφές ότι όχι μόνο η επιθυμία αυτή δεν μπορεί  να συμβεί αλλά αντίθετα οι αδυναμίες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ταυτίζονται με τις παθογένειες της σημερινής ελληνικής κοινωνίας. Ό,τι βλέπουμε και ζούμε στα σχολειά, το συναντάμε αργότερα παντού. Ωστόσο, αν και η επιρροή που έχει το εκπαιδευτικό σύστημα έχει μειωθεί στις μέρες μας,  το καλύτερο εργαλείο για να ξαναβρούμε τον βηματισμό μας παραμένει το σχολείο, η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σ’ αυτά τα 13 χρόνια, μαζί με το νηπιαγωγείο, κρίνονται όλα. Μετά είναι πολύ αργά. Όταν μεταρρυθμίζεται ένα εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αλλάζει συνολικά. Καμιά αποσπασματική αλλαγή δεν προσφέρει, και μάλιστα τις περισσότερες φορές δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, αν δεν συμφωνεί με την ισχύουσα φιλοσοφία, τις ικανότητες των εκπαιδευτικών, τα αναλυτικά προγράμματα και ό,τι άλλο εφαρμόζεται σε ένα σχολείο. Οι παράγοντες που καθορίζουν το αποτέλεσμα μιας εκπαιδευτικής προσπάθειας είναι οι εκπαιδευτικοί, οι κοινωνικές συνθήκες, τα αναλυτικά προγράμματα, το κράτος και πώς οι αποφάσεις του επηρεάζουν όλα τα προηγούμενα και φυσικά η αξιολόγηση όλων των παραπάνω.