22 Ιαν 2018

Το συλλαλητήριο

Καλό είναι, όταν κάποιος σχολιάζει ένα γεγονός όπως το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης να είναι αυτόπτης μάρτυρας και προφανώς αντικειμενικός. Να είναι εκεί, να παρατηρεί, να γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις, να αναγνωρίζει την αλήθεια και να έχει το θάρρος να την πει πέρα από προσωπικές απόψεις… Όταν ο κόσμος σου δεν ξεπερνά μερικές συνοικίες της Αθήνας δεν μπορείς να γνωρίζεις σε λίγα λεπτά τι συμβαίνει 500χμ. μακριά, στη Θεσσαλονίκη, όσο και να βοηθάει η τεχνολογία.
         Το συλλαλητήριο οργανώθηκε από κάποιους που δεν τους λες κράχτες. Οι ομιλητές δεν αποτελούσαν πρόσωπα της δημοσιότητας· εξαιρείται φυσικά ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης που όμως και αυτός δεν θα μπορούσε να μαζέψει τόσο κόσμο. Στην αρχή υποτιμήθηκε, αφού όλοι σχολίαζαν ότι δεν θα έχει επιτυχία. Μετά, όταν έδειχνε ότι σοβαρεύει η υπόθεση, πολεμήθηκε από όλα τα ΜΜΕ με συνεχείς απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς. Η μόνη προβολή που υπήρχε ήταν από το facebook και ίσως από κάποιους ραδιοφωνικούς παραγωγούς της Θεσσαλονίκης. Οι μετακίνηση από άλλες πόλεις έγινε με έξοδα των συμμετεχόντων συνεπώς η εκδήλωση θεωρείται αυθόρμητη και η επιτυχία της οφείλεται και στο θέμα και στην αιτία.
         Το θέμα είναι η Μακεδονία και η ενδεχόμενη επίσημη χρήση του ονόματος από τα Σκόπια. Η αιτία είναι οι χειρισμοί της κυβέρνησης που πριν καλά καλά εξασφαλίσει κάτι δημιούργησε εντυπώσεις γρήγορης και πρόχειρης διευθέτησης του ζητήματος, γιατί πέρα από κάποιες δηλώσεις δεν είδαμε και τίποτα χειροπιαστό από τους γείτονες. Η Ελλάδα εμφανίστηκε να δίνει και να μην παίρνει. Μπορεί το έθνος μας να βρίσκεται σε παρακμή, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει εγωισμό και ότι δεν νιώθει την αδικία και ότι δεν διαθέτει το θάρρος να φωνάξει γι’ αυτό. Προφανώς την επιτυχία ενός συλλαλητηρίου κρίνει και η γενικότερη κατάσταση. Για όσα περισσότερα νιώθει ένας λαός δυσαρέσκεια, τόσο ευκολότερα βρίσκει αφορμή να ξεσπαθώσει. Η υπόθεση της Μακεδονίας για άλλους αποτέλεσε αιτία και για άλλους αφορμή.
         Η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή αν υπολογίσει κανείς τα δεδομένα. Συμμετείχαν όλοι. Όλες οι ηλικίες, από μικρά παιδιά με τις οικογένειές τους μέχρι ηλικιωμένοι, πολίτες διάφορων μορφωτικών επιπέδων, άλλοι φανατισμένοι, άλλοι πιο ήσυχοι, άλλοι απλά περίεργοι, όλοι όμως έκριναν σωστό, θεμιτό να γίνει μια μαζική διαμαρτυρία για τη Μακεδονία, όταν στην Ελλάδα διαδηλώνουμε περίπου για τα πάντα. Σαφώς υπήρχαν και φασίστες. Σαφώς υπήρχαν και ψεκασμένοι. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι πήγαν ήταν όλοι φασίστες ή όλοι ψεκασμένοι. Η μαζική συμμετοχή σημαίνει ότι το θέμα της Μακεδονίας συγκινεί ακόμα.
         Σχετικά με τους ομιλητές μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι φιλόδοξοι που θέλησαν να το χρησιμοποιήσουν για προσωπική προβολή. Στα συλλαλητήρια όμως ποιος ακούει; Ποιος διαβάζει ψηφίσματα…; Όλοι πηγαίνουν για το σύνθημα, για την παρουσία και φεύγουν πάντα πριν τον τελευταίο ομιλητή. Έτσι συνέβη και στο συλλαλητήριο.        
Το συλλαλητήριο δεν μπορεί να επηρεάσει καμιά πλευρά στη διαπραγμάτευση παρά μόνο την ελληνική κυβέρνηση. Αν η ελληνική κυβέρνηση φοβηθεί, τότε τα δεδομένα στην υπόθεση αλλάζουν. Η απαράδεκτη στάση της ΕΡΤ, και ιδιαίτερα της ΕΡΤ 3, και κάποιες κυβερνητικές δηλώσεις δείχνουν κάποιο φόβο… Εδώ, μέχρι και δημοψήφισμα έκαναν εναντίον του μνημονίου που την επόμενη υπέγραψαν και εφάρμοσαν μέχρι κεραίας…
         Μπορεί πιθανότατα να προκριθεί κάποιος συμβιβασμός με τους γείτονες. Ίσως να το γνωρίζουν και τελικά να τον δεχθούν και όσοι τώρα στέκονται αντίθετοι σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Ας μη ξεχνάμε ότι είναι ο ίδιος λαός που ψήφισε 67% ΟΧΙ στο μνημόνιο για να ψηφίσει πάνω από 80% ΝΑΙ σε χειρότερο πρόγραμμα δυο μήνες μετά…  Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα αρέσει κιόλας. Ότι θα πανηγυρίσουμε μαζί με τον δήμαρχο χορεύοντας σκοπιανούς δημοτικούς χορούς. Και δυστυχώς ο συμβιβασμός δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα σημάνει και το τέλος της ιστορίας αυτής. Θα δούμε…

ΓΚ

         

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου