9 Μαρ 2018

Ρεαλιστικά για τη Ευρώπη...

Το έθνος να λυπάστε αν φοράει ρούχο που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Χαλίλ Γκιμπράν, Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος

Είναι γνωστή η τάση των Ελλήνων να ρίχνουμε το φταίξιμο για τις συμφορές μας στους ξένους. Επίσης είναι φανερή η δυσκολία κατανόησης των διεθνών σχέσεων. Καταλαβαίνουμε τον κόσμο με όρους δικαίου και άδικου. Όπως περίπου διεκδικούμε το δίκιο μας στο χωριό μας για το χωράφι μας, έτσι κάπως ο λαός μας το αναζητά και στο διεθνές περιβάλλον. Γι’ αυτό και αντί να χρησιμοποιούμε τον όρο «εθνικά συμφέροντα», ακούγεται η φράση «εθνικά θέματα» ή «δίκαια». Κάπως έτσι αντιλαμβανόμαστε και την σχέση μας με την Ευρώπη και ιδιαίτερα με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι υπεραπλουστεύσεις γίνονται η κυρίαρχη λαϊκή εντύπωση.
Αυτό που ακούγεται από πάντα είναι η σύγκριση των αμοιβών των υπόλοιπων ευρωπαίων με αυτές της Ελλάδας. Όλοι συγκρίνουν τον μισθό τους με αυτόν του Γερμανού ή του Ολλανδού και τον βρίσκουν να υπολείπεται. Δεν έχει γίνει κατανοητό ότι η ΕΕ αποτελείται από πολλές ξεχωριστές οικονομίες και οι αμοιβές ρυθμίζονται ανάλογα με τον πλούτο της κάθε χώρας. Και μπορεί να εργαζόμαστε όσο οι άλλοι Ευρωπαίοι αλλά δεν παράγουμε τον ίδιο πλούτο. Αν ζητήσουμε ίδιους μισθούς είναι σαν να ζητούμε οι Γερμανοί φορολογούμενοι να πληρώνουν τους δικούς μας μισθούς. Κάτι που δεν μπορεί να συμβεί και που ασφαλώς εμείς δεν θα κάναμε για κανένα άλλο φτωχότερο λαό.
Η άλλη άποψη που διαδίδεται είναι ότι η Ευρώπη έχει την ηθική υποχρέωση να υπερασπίζει την Ελλάδα όταν αυτή πιέζεται και απειλείται από την Τουρκία. Κανείς όμως ποτέ δεν μας υποσχέθηκε ότι θα πολεμήσει για τη χώρα μας, για τα σύνορά μας. Η Ευρώπη δεν είναι κάποιο ευαγές ίδρυμα. Η κάθε χώρα υπερασπίζει τα συμφέροντά της όπως θεωρεί εκείνη σωστό. Ακόμα κι αν θεωρηθεί ότι υπάρχει κάποια συμμαχία ή αλληλεγγύη, η αξία αυτής ορίζεται στη βάση αμοιβαίων και ισάξιων συμφερόντων. Πρέπει η χώρα να διαθέτει ένα σεβαστό απ’ όλους ειδικό βάρος. Όταν στην συμμαχία προσφέρεις λιγότερα, παίρνεις και λιγότερα. Κι όταν η χώρα χάσει την αξία της, την ισχύ της τότε χάνει και την υπόληψή της. Σκληρό αλλά πραγματικό χιλιάδες χρόνια τώρα. Ο Έλληνας Θουκυδίδης το έχει περιγράψει καλύτερα απ’ όλους εδώ και 2,5χιλ. χρόνια… Είναι χρέος δικό μας λοιπόν να δυναμώσουμε την ισχύ της χώρας μας και να την κάνουμε ικανή να αντιμετωπίζει τις απειλές κι όχι να απευθυνόμαστε στους ξένους, στους δυνατούς που κατηγορούμε αλλά πάντα εκεί απευθυνόμαστε όταν τα βρίσκουμε σκούρα.
Μια άλλη άποψη που βολεύει είναι ότι η Ευρώπη μάς επέβαλε τη φτώχια. Επαναλαμβάνω ότι η Ευρώπη δεν είναι ευαγές ίδρυμα. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν συμφέροντα που ψάχνουν ευκαιρίες. Και η ευκαιρία είναι ο αδύναμος. Και ναι υπήρξαν σκληροί οι εταίροι μας αλλά εμείς φέραμε τη χώρα μας στη θέση του επαίτη και δεν βρέθηκε κανείς άλλος να μας δανείσει λεφτά. Μόνο από τη Δύση βρέθηκαν… Ούτε οι «συμπαθείς» Κινέζοι, ούτε οι ομόδοξοι Ρώσοι, ούτε κάποιο άλλο «ξανθό γένος»… Η άποψη ότι για τα οικονομικά μας φταίει η Ευρώπη ακυρώνει όλη την οικονομική πρόοδο του βιοτικού μας επιπέδου τα τελευταία 30 χρόνια. Ας αναρωτηθούμε για ποιο λόγο η Ελλάδα πλούτισε πολλαπλάσια από τους γείτονές της… Προφανώς όχι χάρη στο μοναδικό ταλέντο του λαού της που έλειπε από τους άλλους… Ό,τι καλό συνέβη στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες έγινε χάρη στη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ… Από εκεί οι επιδοτήσεις, από εκεί οι χρηματοδοτήσεις, από εκεί οι επενδύσεις, από εκεί τα δανεικά, από εκεί ο εκσυγχρονισμός των υποδομών, από εκεί ο πλούσιος τουρισμός, από εκεί η οικονομική ασφάλεια… Σε όσα δεν πιεστήκαμε αποτύχαμε και καταφέραμε να χρεοκοπήσουμε… μόνοι μας… Επίσης οι όποιες κατηγορίες στην Τρόικα, έστω και οι σωστές, εκπορεύονται κυρίως από την απροθυμία για εφαρμογή μεταρρυθμίσεων γιατί στο τέλος καταλήγουμε στο πόσο καλά τα είχαμε όλα καμωμένα και για κάποιο μεταφυσικό λόγο χρεοκοπήσαμε…
Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι οικονομικά πάσχουμε εξαιτίας της Ευρώπης, ας δούμε τους τομείς που είχαμε πλήρη ελευθερία να κάνουμε αυτό που θέλουμε… Για τα δεινά της εκπαίδευσης φταίει η ΕΕ…; Η ΕΕ ευθύνεται για την καθυστέρηση των δικαστικών αποφάσεων; Η κατάσταση της δημόσιας διοίκησης είναι ευθύνη της Ευρώπης; Ακόμα και στα χαμηλότερης πολιτικής θέματα μήπως τα καταφέραμε για παράδειγμα στο θέμα των σκουπιδιών..; Κι όταν η χώρα μας δεν μας δίνει τις ευκαιρίες που θεωρούμε ότι αξίζουμε στη Δύση αναζητούμε την τύχη μας… Εκεί πηγαίνουν οι νέοι μας…
Η υπεράσπιση της χώρας μας, της ζωής μας, του μέλλοντος, και η πρόοδος είναι αποκλειστικά δική μας απόφαση και ευθύνη. Αν η χώρα δεν αποκτήσει πραγματική πολιτική, οικονομική και στρατιωτική ισχύ θα τρέχει συνεχώς στους άλλους για να την υπερασπίσουν και κάποια στιγμή είναι βέβαιο ότι δεν θα συμβεί. Δεν φταίνε οι άλλοι για τις δικές μας αποτυχίες και τη δική μας αδυναμία.
Η Ελλάδα ζει στην Ευρώπη. Αναπνέει στην Ευρώπη. Ανήκουμε στην Ευρώπη γεωγραφικά, εξαρτιόμαστε οικονομικά, συμφωνούμε πολιτικά, μοιάζουμε κοινωνικά. Όταν προοδεύει η Ευρώπη, μπορούμε να προοδεύσουμε κι εμείς, όταν πάσχει η Ευρώπη, πάσχουμε κι εμείς… Ιστορικά η πορεία του νεότερου ελληνικού κράτους το αποδεικνύει. Με την ένταξή στην ΕΟΚ η Ελλάδα βρέθηκε σε ένα πεδίο πολλών και τεράστιων ευκαιριών   τις οποίες όμως καλείται να αξιοποιήσει μόνη της. Κι αν έχουμε κάποιες ιδιαιτερότητες που μας θυμίζουν την καθ’ ημάς Ανατολή αυτές αποτελούν τις υπέροχες ιδιαιτερότητές μας που μας κάνουν ξεχωριστούς και δίνουν αυτή την παλιά και ξεχωριστή αξία στην πρότασή μας για τη ζωή. Δεν μας απομακρύνουν· μας κάνουν ξεχωριστούς και αν το αποφασίσουμε και πολύτιμους…


ΓΚ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου